Rasa menyesal dan bersalah tidak berguna lagi setelah nasi menjadi bubur. Semuanya musnah walau dalam sekelip mata sahaja. Semuanya hancur gara-gara kecuaian dan kelalian sendiri. Hendak salahkan siapa? Hendak menangis keluar air mata darahpun tidak berguna lagi.
Wahai rakan-rakan pembaca sekalian, sedarlah bahawa sesuatu yang terjadi itu bergantung kepada sebab dan akibatnya...atau qada dan qadar sesuatu peristiwa. Oleh itu, rancanglah sebelum berbuat sesuatu yang boleh memusnahkan. Jangalah terlalu mengikut kata hati sahaja. Kalau perlu mintalah pandangan daripada pelbagai pihak yang berkeupayaan memberi pandangan dan cadangan. Biar lambat asalkan selamat!
Tiada ulasan:
Catat Ulasan